Osteopatia to dziedzina medycyny, która traktuje człowieka jako całość, dla której pacjent to psychofizyczna jedność, a nie jednostka chorobowa.
Problem z jakim przychodzi pacjent jest dla osteopaty wyrazem głębszych zaburzeń i ukazuje zachwianie naturalnej równowagi, która powinna panować w ciele. Osteopata likwidując panujące w ciele zaburzenia (tkankowe, stawowe) przywraca stan dynamicznej równowagi i tym samym pobudza naturalne mechanizmy samoleczenia i autoregulacji.
Narzędziem pracy osteopaty są jego ręce. Używając delikatnych i bezbolesnych technik manualnych rozluźnia tkanki, przywraca ruchomość stawową i tkankową, poprawia drenaż żylno – limfatyczny. Najważniejsze jednak jest to, że osteopata poszukuje. Nie koncentruje sie jedynie na bolącym miejscu, ale szuka przyczyny, która sprawiła, że ból się pojawił. Aby ją odnaleźć przeprowadza szczegółowy wywiad, analizuje wyniki badań i wykonuje testy kliniczne.
Jako że osteopatia postrzega pacjenta całościowo, w trakcie terapii osteopata pracuje często na strukturach bardzo odległych od miejsca bólu i często wydawać by się mogło zupełnie nie związanych z problemem pacjenta.